Hoelang duurt een burn-out? Serieus mijn meest gezochte vraag op Google tijdens mijn herstel. Wat denk je? Geen fatsoenlijk antwoord op te vinden, niet op internet en niet bij de huisarts.
Afgelopen week heb ik daar toevallig een tijdje met mijn huisarts over gepraat want wat blijkt: huisartsen weten gewoon ook niet zo goed met deze burn-out tsunami onder jonge vrouwen aan moeten. Gelukkig is mijn huisarts daar dus eerlijk over en nieuwsgierig ingesteld. Hij vroeg mij om handvatten en informatie. Hoe ben ik hersteld? Wat heb ik gedaan? Wat had ik nou nodig?
Een prachtige ontwikkeling, vind je ook niet? Want wat ik het allermeest gemist heb bij instanties en hulpverleners waren concrete bruikbare handvatten en (h)erkenning. Het is namelijk best fijn om te weten dat je niet overnacht ineens van het lotje getikt bent, maar dat sommige dingen simpelweg door je burn-out komen. Daarom direct even een shoutout naar Josine, die om exact diezelfde reden ooit met deze website begon.
->Waarom een burn-out ook positief kan zijn
Vandaag wil ik mijn steentje bijdragen door wederom wat houvast de wereld in te slingeren. Nee, ik kan je dus geen exacte einddatum geven want iedereen hersteld- en ervaart zijn burn-out anders. De één is na 3 maanden weer rustig aan het werk terwijl de ander gewoon twee jaar met vallen en opstaan door het leven gaat. Wat ik wel kan doen is de fases beschrijven die ik heb doorgemaakt. Wellicht herken jij de fases en kun jij jezelf misschien zelfs wel in een fase plaatsen. Nogmaals, gewoon even voor de duidelijkheid, iedereen ervaart zijn burn-out anders. Toch heb ik gemerkt dat veel burn-outers zich in mijn herstelproces herkennen.
Eerste fase van je burn-out: reset
Als ik een burn-out omschrijf zeg ik altijd dat het voelde alsof alle stoppen waren doorgeslagen en iemand op mijn reset knop had gedrukt. Ik schat dat het zeker een maand duurde voordat ik überhaupt weer een gesprek kon voeren zonder meteen in huilen uit te barsten. Het voordeel van de extreemheid van mijn burn-out was dat de huisarts direct bloedonderzoeken liet doen en al aangaf dat ze wist dat het een burn-out was. De diagnose gaf mij enigszins de rust om mij ziek te melden en thuis te blijven. Ik heb me nog nooit zo onveilig gevoeld als dat ik me in die maand voelde. Gelukkig heb ik hele lieve familie om mij heen die mij steunde waar nodig zodat ik kon slapen, gezond kon eten, douchen, schilderen, tv-kijken en… oja had ik al slapen gezegd?
Tweede fase: berusten
De 2 a 3 maanden daarna was het met name belangrijk om te leren loslaten. In mijn beleving zorgde mijn afwezigheid op het werk ervoor dat de werkdruk voor mijn collega’s nog hoger werd. Ik voelde me schuldig en een druk om ‘snel’ weer beter te worden. Stap voor stap heb ik geleerd hoe ik meer kon loslaten en meer kon berusten in het feit dat ik ziek was en vanzelf wel weer beter zou worden. Iedere dag kon ik een beetje meer, naar de supermarkt, een rondje wandelen en zelfs kort bij een vriendin op bezoek. In deze fase ben ik ook begonnen met meditatie en yoga, dat hielp mij enorm!
->Ik hoop dat je het nooit echt zult begrijpen
Derde fase: identiteitscrisis
Net zo zwaar als de eerste fase maar op een hele andere manier, was de derde fase. In het half jaar daarna voelde het alsof ik mezelf weer opnieuw moest leren kennen. Wie ben ik? Wat vind ik leuk? Waar krijg ik energie van? Wat vind ik belangrijk in het leven? Kenmerkend voor deze fase is dat ik ontdekt heb wat mij energie kost en wat mij energie geeft. Het gaf me een vertrouwd en veilig gevoel om mijn hobby’s van vroeger weer op te pakken. Sommige hobby’s zijn gebleven, andere verdwenen. Na een heftige terugval heb ik uiteindelijk na meer dan een half jaar ontslag genomen op mijn werk. Het werd mij duidelijk dat ik ‘iemand’ probeerde te zijn die ik niet was en dat ging mij in ieder geval niet beter doen voelen.
Vierde fase: ontplooiing
Deze fase duurde zeker nog een half jaar met continue vallen en opstaan. De heftigheid en duur van ‘mindere’ periodes namen wel steeds meer af. In deze periode heb ik vooral kritisch gekeken naar mijn persoonlijkheid. Naarmate de tijd verstrijkt kan ik ook steeds duidelijker zien wanneer en waarom deze hele burn-out ellende is ontstaan. In deze periode heb ik geleerd om mezelf goed te verzorgen. Natuurlijk bedoel ik dan fysiek door voedzaam te eten, mijn bijnieren extra te ondersteunen met de juiste vitamines en mineralen en door regelmatig ontspannend te bewegen. Maar wellicht nog belangrijker heb ik ook geleerd hoe ik psychisch goed voor mezelf kan zorgen. Zo heb ik op emotioneel vlak behoorlijk wat veranderingen gemaakt en geef ik nu veel beter mijn grenzen aan zonder me daar schuldig over te hoeven voelen.
-> 5 krachtige eigenschappen van mensen met een burnout
Vijfde fase: het leven na je burn-out
Momenteel bevind ik mij sinds afgelopen nazomer in deze fase. Nee, ik zie mezelf niet meer als burn-out maar helemaal ‘beter’ ook niet. Het voelt alsof de burn-out een litteken heeft nagelaten. Mijn energielevel is echt niet wat het geweest is, maar voor nu is het oké. Ik bedoel, ik kan nu echt geen 60-urige werkweken draaien maar dat geeft niet want dat is ook absoluut niet wat ik wil. Ook raak ik makkelijk overprikkeld, een woord waar ik 3 jaar geleden nog nooit van had gehoord. Vooral voor de mensen om mij heen vind ik het sneu want hoe verwarrend kun je zijn zeg. Als iemand vraagt aan mij of ik ‘weer beter ben’ dan zeg ik ja. Toch ben ik in hun ogen natuurlijk niet beter want ik kan lang niet alles wat ik vroeger kon en doe niet alles wat ik vroeger wel deed, dus hoe ben je dan beter? Ja, ga dat maar eens uitleggen.
Het allerbelangrijkste is dat ik me goed genoeg voel om te doen waar ik blij van word. Ik ben oprecht nog nooit zo gelukkig en meer mezelf geweest en kijk uit naar welke ontwikkelingen ik nog meer kan gaan maken. Als jij in deze fase zit en je hebt gevoel dat je ‘vast’ zit, zou ik je graag mee willen geven om die drang om nog beter, harder, sneller en effectiever te willen zijn los te laten. Ik ben ervan overtuigd wanneer je loslaat, het vanzelf naar je toe komt.
Heb jij tips voor andere lezeressen? We vinden het ontzettend leuk als je deze op de Facebookpagina deelt met andere vrouwen.
Liefs Tessa
Volg jij Herhealth.nl al op Instagram?
