In mijn vorige blog schreef ik heel leuk dat één van de basisregels om goed voor jezelf te kunnen zorgen is dat je je grenzen weet te herkennen, erkennen en aangeven.
Ik besefte me bij het schrijven van dat stukje dat dat veel te summier is om echt iets mee te kunnen. Want het herkennen van je grenzen en er vervolgens gehoor aan geven is best moeilijk.
Vooral voor ons, als vrouwen is dit erg pittig. We leggen onszelf veel verantwoordelijkheden op, willen niet onder doen voor andere vrouwen én/of mannen, zijn een kanjer in onszelf wegcijferen en zijn ook dikwijls erg perfectionistisch en vooral kritisch op onszelf. In mijn praktijk besteed ik hier dan ook erg veel aandacht aan, want het is een belangrijk thema dat leeft onder vrouwen en moeders.
Ik heb mijn lesje grenzen (h)erkennen inmiddels gehad. Ik was tijdens mijn opleiding in Turkije voor een verdiepingsweek en 23 weken zwanger. We gingen een wandeling maken over het kiezelstrand, rugzak op, in de zon en de pas zat er stevig in. Fanatiek als ik altijd ben, wilde ik natuurlijk niet achteraan lopen. Maar al snel lukte het me niet om voor te blijven, laat staan om überhaupt bij de groep te blijven… Wat was dit zwaar zeg en wat werkte mijn lichaam mij tegen voor mijn gevoel. Ergens halverwege kon ik niet meer en barstte ik in tranen uit. Toegeven dat ik niet meer kon, wat vond ik dat moeilijk zeg! Maar nog even doorlopen en ik zou in elkaar zakken. Een van de docenten coachte mij toen heel confronterend maar ook heel liefdevol op dit thema. Wat had ik het moeilijk met mezelf zeg, nog niet eerder was ik mezelf op dit vlak zo tegen gekomen. En omdat het nog niet erger kon, ‘moest’ ik haar ook nog vragen mijn tas te dragen. Zo bezwaard en zwak voelde ik me… Vreselijke dag, toen, op dat moment. Maar als ik er nu op terug kijk zo ontzettend waardevol. Die ervaring heeft er voor gezorgd dat ik zo’n fijne week heb gehad in Turkije, alles mee kon doen en mij helemaal goed bleef voelen.
Zelfs de stilte wandeling door de bergen heb ik helemaal op mijn manier -als laatste, achteraan de groep, langzaam maar gestaag- kunnen lopen. Ik besefte dat mijn lichaam mij helemaal niet tegenwerkte, dat deed mijn hoofd juist. Maar nu werkten ze continue samen, waardoor ik een geweldige dag gehad heb. Dat had ik niet gehad als ik een paar dagen ervoor niet keihard over mijn eigen grenzen was heen gewalst.
En vanaf dat moment besloot ik dat het allemaal anders ging ☺
Genoeg over mij, nu over jou. Hoe goed ken jij je grenzen? Wanneer is het voor jou genoeg? Weet je dat? Voel je dat? En doe je daar dan ook iets mee? Of ga je gewoon door terwijl je gevoel zegt dat het niet goed is? Dit geldt op fysiek gebied, maar ook op emotioneel en mentaal vlak.
Vind je dit ook zo moeilijk? Leer dan in drie stappen hoe je met je grenzen omgaat!
1. Herkennen
Het herkennen van je grenzen heeft alles te maken met voelen. Dus laat je hoofd even achterwege en voel: ‘wanneer voelt het (nog) goed en wanneer niet?’. Heb je ergens geen goed gevoel bij, dan is dat voorbij je grens. Heb je het gevoel dat je in eerste reactie ‘nee’ wil zeggen, dan is daar de grens. Je gevoel (in je lichaam) geeft dit uitstekend aan, het is alleen de kunst om je er bewust van te zijn. Voordat je hoofd je met allerlei argumenten aan het over halen is.
2. Erkennen
Stap 2 is het erkennen van je grens. Dus voel je aan dat jij of iemand anders over je grens gaat, neem dit gevoel dan serieus! Je gevoel zorgt goed voor je en heb je niet voor niets. Geef er gehoor aan! Vroeg of laat wordt het wel duidelijk, bijvoorbeeld in de vorm van een burn-out, en dan denk je: ‘had ik maar wat beter naar mijn gevoel geluisterd…’.
Ik geloof dat als je je grenzen niet serieus neemt, op welk gebied dan ook, dat zich dat altijd met fysieke klachten gaat uiten. En dat ga je voelen…
3. Aangeven
De laatste stap is het aangeven. In eerste instantie tegen jezelf en daarna eventueel ook tegen anderen. In de titel staat: ‘Stop! Tot hier en niet verder!’. Dat is vrij duidelijk, maar ook wat vijandig. Ook als je het tegen jezelf zegt. Dus wees mild en lief voor jezelf. Zeg tegen jezelf wat je ook tegen een vriendin zou zeggen.
Tegenover anderen kan je aangeven dat iets voor jou niet goed voelt. Hou het bij jezelf, wees eerlijk in je communicatie en draai er niet om heen.
Bedankt voor je aandacht, succes en veel liefs!
Mocht je dit nou lastig blijven vinden en blijf je hiermee worstelen, neem dan persoonlijk contact met me op, dan gaan we er mee aan de slag!
