Waarom ik mijn succesvolle carrière opgaf om mijn hart te volgen

Al vanaf jongs af aan wilde ik succesvol zijn, waarin? Geen idee, als ik maar succes zou hebben. Want als ik succes zou hebben dan zou ik niet onzeker hoeven te zijn. Tja die dingen vond ik zeer belangrijk: geld verdienen en status. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze wel eens, dit was bij mij zeker het geval. Of misschien kwam bij mij de wijsheid wel na mijn burn-out.

Toen ik 30 was had ik de 2 dingen bereikt die ik wilde bereiken, geld en status. Dus dan zou ik hartstikke gelukkig moeten zijn toch? Niet dus, als ik iets heb geleerd is het wel dat die dingen je zeker geen geluk geven. Want ik had dan wel een baan die velen wilden hebben, ik was hartstikke ongelukkig. Ik was van mezelf vervreemd geraakt en best eenzaam. Ik werkte keihard en nam geen tijd om op te laden. Daarnaast was ik niet altijd opgewassen tegen de harde zakenwereld, hoe graag ik het ook wilde. Ik was er niet tegen bestand en trok mezelf veel dingen persoonlijk aan.

Dit hield ik natuurlijk niet vol. Want eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n harde carrière tante als ik hierboven heb omschreven. Ik deed maar alsof en geloof me, dat houdt niemand vol, doen alsof. Dus kreeg ook ik een burn-out.

Daar zit je dan thuis, helemaal opgebrand en geen idee wat je verder moet doen. Stap voor stap, eerst maar eens opladen. Maar dan? Als je weer in staat bent om helder te denken, dan ga je toch denken: hoe moet het nu verder? Ik kreeg al weer aanbiedingen van bedrijven, fantastische banen bij internationale organisaties. Het begon weer te kriebelen, “zie je, ze willen me nog steeds hebben”. Dus ik ging er op in, maakte afspraken voor gesprekken tot ik eindelijk begon na te denken… Word ik hier gelukkig van? Ga ik het nu anders doen of trap ik weer in de zelfde valkuilen? Ik was niet opgewassen tegen het harde wereldje waarin ik verkeerde, was ik dat dan nu wel? Wat was er dan veranderd dat ik het nu wel aan zou kunnen.

Het zou mooi klinken als ik zou kunnen zeggen dat ik tijdens mijn burn-out had geleerd om voor mezelf op te komen, dat ik nu wel opgewassen tegen het harde zakenleven en dat ik deze keer dicht bij mezelf zou blijven, maar dat is niet zo. En juist dat was belangrijk, dat was wat ik tegen mezelf moest zeggen: “IK KAN DIT GEWOON NIET”. Als ik weer zo’n baan neem word ik weer ongelukkig. Laat iemand anders die ‘fantastische’ baan maar nemen, ik trek deze hectiek niet. En dat was zo’n opluchting! Ik hoefde mezelf niet meer te bewijzen! Ik ben goed genoeg, ook zonder die baan.

Toen wist ik het, ik ga het anders doen, wat en hoe dan? Geen idee maar ik ga het wel anders doen. Dus ik heb verschillende dingen uitgeprobeerd sommige dingen leken me het einde maar bleken helemaal niet bij me te passen. En ook dat maakte niet uit! Dan ging ik dus gewoon weer opzoek naar iets wat bij me paste, dit heeft een jaar geduurd. Een jaar van verschillende dingen uitproberen, studiedagen bezoeken en nu weet ik het. Mijn hart ligt bij het schrijven, dat vind ik heerlijk en leuk om te doen. Kan ik hier mijn geld mee verdienen? Geen idee, maar er zijn altijd andere baantjes te vinden die ik naast het schrijven kan doen om de huur van te betalen. Maar ik heb in ieder geval mijn hart gevolgd en ik ben hartstikke gelukkig!

Heb jij ook je hart gevolgd, qua werk of iets anders? Deel het hieronder, wie weet wie jij kunt inspireren met jouw verhaal.

Liefs Josine