“Doe normaal, dan doe je al gek genoeg”. Dit gezegde vráágt om een schop onder de hol.
En niet meteen steigeren, dames! Want de introverte, stille dames onder ons mogen vooral zijn wie ze zijn. Iederéén mag zijn wie ze is. Maar deze uitdrukking is gewoonweg een aanslag op de vrouwelijke allure. En ik wéét dat velen van ons wensen dat ze de ballen hadden gehad om de diep verborgen vrouwelijke allure uit te durven te dragen. Maar the good old grijze-muizencultuur vindt dat aanstellerij.
Ik weet nog toen ik bij dat ene hele leuke maar oerdegelijke bedrijf werkte, waar ik bijna dagelijks de vraag kreeg of ik ging afdansen. Omdat ik schijnbaar altijd overdressed was. Voor hún doen. Maar niet voor de mijne. En dus antwoordde ik standaard: “Ja tuurlijk, iedere dag”.
Ja, ik geniet ervan om vrouw te zijn. En ja, ik wieg met mijn heupen. En draag rokjes (met hele beschaafde lengtes!), draag hoedjes, hakjes en lippenstift. En ja. Ik lach. Uitbundig. En ik knipoog. En flirt. Met mannen én met vrouwen. Dat noem ik lol, want ik wil heus niets van ze (moet er niet aan denken). Maar ik geniet met volle teugen van het vrouw zijn in al haar allure. En ik ben aardig tegen iedereen. Ook tegen de bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, secretaresses en kassameisjes. Ik hou nou eenmaal van mensen.
Als je als vrouw niet gelimiteerd wordt door diepgewortelde onzekerheid en je durft je vrouwelijke allure te vertonen, met vooral een dikke knipoog naar jezelf, dan beleef je de ultieme vrijheid in je vrouwelijkheid. Maar dat is niet makkelijk. Want veel mensen hebben er een mening over en niet altijd positief.
De negatieve labels heb ik allemaal al gedragen met trots, want ze waren eigenlijk een waar getuigschrift van de bedenkers ervan. En dat was voor mij prima. Want andermans mening is none of my business. En een negatief oordeel over een ander is toch vaak een verbloeming van onze eigen onzekerheid. Afkeuren, roddels verspreiden, negatief praten, is voor mensen die geen houding weten te geven aan iemands zelfvertrouwen. En dat is ok. Wat kan mij het verrekken? Het is hun proces.
Ik snap wel dat je even een aantal psychologische grenzen moet overwinnen om volledig jezelf te durven te zijn. En dat je allerlei soorten blikken van anderen zal moeten aankunnen. Maar het hoort erbij en zodra je immuun bent voor een eventuele afkeurende blik, bereik je vrijheid.
En laten we vooral helder zijn: vrouwelijke allure heeft niets te maken met arrogantie. Het is gewoon de pure lef van de expressie. Want je vindt niemand slechter of beter dan jezelf. Je bent gewoon niet met ze bezig, wat betreft een waardeoordeel. Je bent gewoon jezelf. En als mensen dit merken, zullen ze juist tot je aangetrokken voelen, want je bent puur.
Ik geniet er enorm van om de vrouw te zijn die ik ben. En die heeft allure. So what? Inmiddels zijn er meer dan genoeg vrouwen die mij snappen. En als ik ze op wat voor manier dan ook inspireer om zelf ook hun eigen allure uit te durven te dragen, ben ik al meer dan geslaagd. Want we hebben allemaal allure. Dat is onze smaak en het spel van vrouwelijkheid. En zodra jij je onzekerheid achter je laat en begint te spelen… dan wordt het vrouw zijn leuker en leuker.
En als ik je helpen kan met jouw weg naar deze vorm van vrijheid, doe ik dat graag. Het is nou eenmaal mijn misse. Om vrouwen te leren te stralen. Op hún manier. Steeds meer dames geloven aan deze nieuwe methode en met succes!
En om dit zichtbaar te maken, maak ik er een spel van om jou te prikkelen.
Dus spring ik vol enthousiasme op mijn roze scooter, werk mijn lippenstift bij in de achteruitkijkspiegel, knipoog naar de politieagent, schop de standaard met mijn hoge hakjes naar achter en scheur ik weg met een big smile op mijn gezicht. Want het leven is mooi als je op en top vrouw bent.
Aansteller of niet, ik lach wel als laatste!
X Sophie
