Een koophuis, twee kleine kindjes en een man die de stap neemt om als zzp-er aan de slag te gaan. Ik was blij met mijn vast baan. Maar ja, hoe meer ik vond dat ik tevreden moest zijn, hoe onrustiger ik eigenlijk werd. Kan ik in mijn eigen loopbaan nu niets meer veranderen? Is er nog ergens ruimte voor spontane actie? Ik voelde me afgevlakt, braaf en volgzaam. Alsof de omstandigheden mijn volledige programma bepaalden.
Terwijl ik vroeger alles zei wat ik maar wilde, overal op afstapte, altijd in was voor spontane acties, werd ik nu steeds rustiger en volgzamer. Bij elke keuze die ik maakte, heb je je verantwoordelijkheden voor je gezin in je achterhoofd. Waardoor ik me extreem beperkt voelde in mijn bewegingsvrijheid.
Dat klagertje op de bank
Door mijn omgeving de schuld te geven of online te shoppen verving ik de kick van het beleven van avonturen zoals ik dat vroeger deed. Toen ik dit voortkabbelende leven besprak met mijn omgeving werd dit vaak afgewimpeld met: ‘Tja, vroeger kon alles nog, maar nu niet meer. Je kunt nu niet zomaar je verantwoordelijkheden opgeven. Wees blij met wat je hebt!’ Ik voelde me totaal niet begrepen, maar om me heen hoorde ik wel iedereen klagen. En ik pas er echt voor om ook zo’n klagertje te worden. In de basis ben ik dat namelijk niet.
Ik werd gek van die innerlijke onrust en bleef er maar over nadenken hoe ik me wel weer vrij zou kunnen voelen. Dat moet toch gewoon kunnen? Dat je weer herinneringen maakt, er weer dingen aan de hand zijn en je mijlpalen zet. Totdat… ik op een avond thuis op de bank de zaken weer aan het overdenken was. Mijn weerstand werd steeds groter. Mijn persoonlijke ontwikkeling kan ik de aankomende 30 jaar nog laten voortkabbelen maar gevoelsmatig klopte het gewoon niet. Iets in mij verzette zich hiertegen. Ik moest hier iets mee, maar wist echt niet waar ik moest beginnen.
Bang voor Spijt
Toen heb ik met mezelf afgesproken: Wat er ook gebeurt, ik ga over tot actie om wel die stap verder te komen. Wat dat ook mag zijn. Al moet ik zoeken tot ik 80 ben om het te vinden en 100.000 fouten maken. Spijt in het bejaardentehuis? Dat gaat mij niet gebeuren! Nu ik zoveel urgentie voel moet ik doorpakken anders verval ik weer in dat volgzame gedoe.
Door die angst voor spijt ben ik in actie gekomen en heb ik met behulp van anderen de eerste stappen gezet. Elke dag groei ik weer, ik ervaar nu weer zoveel vrijheid en energie. Dat gevoel vergelijk ik met de eerste dag studeren en je op kamers gaat: niks regels en doen wat je wilt.
Daarnaast heb ik ook mijn man en kinderen waar ik dolgelukkig mee ben. Het loopt nu thuis heel relaxed. Ik lees de kinderen ’s avonds met plezier een verhaaltje, in plaats van steeds maar het kortste verhaaltje erdoor te drukken om ‘ervan af te zijn’. Ik kan nu zoveel meer aan.
Voor mij is de sleutel: Echt weer te gaan doen wat jij wilt. Ik begon heel klein: Als ik ’s ochtends de vaatwasser moest uitpakken maar ik eigenlijk ook mijn haar wilde föhnen, koos ik een keer voor wat ik wilde in plaats van dat wat ik dacht nu te moeten doen. En begon ik steeds te ervaren wat het maken van dit soort kleine andere keuzes met mij deed.
Doen wat je wilt kan egoïstisch klinken, maar ik ervaar dat ik het eigenlijk net zo hard voor mijn omgeving gedaan heb. Een relaxte moeder en energieke vrouw die haar grappen weer maakt, is het allermooiste wat ik mijn gezin kan geven.
En als ik terugkijk zijn er nog 5 dingen die ik gedaan heb om mezelf te ‘resetten’:
- Ervaringen kopen in plaats van spullen. Sinds ik daarmee ben begonnen vraagt iedereen zich af waar ik dat jurkje of die mooie jas (van 4 jaar oud) heb gescoord. In je kracht staan geeft zoveel goede energie.
- Het niet meer druk hebben. Er zijn uitnodigingen waar je niet naartoe hoeft, zoals uitjes of verjaardagen als je vooraf al weet dat je dat een hoop stress bezorgt. Er in ieder geval niet meer over lopen opbieden tegen anderen ‘wie heeft het het drukst’, zoals ik eerder (volgens mij) wel deed. Blijf steeds bijsturen naar de perfecte formule die bij jouw gezin past. Kijk daarvoor niet naar anderen.
- Ruim op. Datgene waar je je aan irriteert, kost alleen maar energie: lozen dus.
- Volg op sociale media alleen mensen die je inspireren. En stop bijvoorbeeld met het volgen van mensen die je offline niet spreekt.
- Ga uitzoeken wat je tijdens je werkuren wel leuk vindt om te doen. Ga met mensen praten, dat zal al energie opleveren. Ga ermee aan de slag. Geloof me dat als je er alleen al mee bezig bent om het uit te zoeken, het avontuur al is begonnen!
