“Het spijt me” of “Sorry” zeggen, is iets wat we als kind al snel leren. Maar hoe kan het dan dat sommige volwassen weigeren om hun excuses aan te bieden, ook al is het duidelijk dat ze het bij het verkeerde eind hebben?
Elton John zei het al: “Sorry does seem to be the hardest word”. Sommige mensen vinden het zo moeilijk om toe te geven dat ze het fout hadden. En hoewel we misschien denken dat het iets te maken heeft met koppigheid of trots, ligt de oorzaak vaak dieper: het weigeren van excuses is vaak het resultaat van het willen beschermen van een zeer kwetsbaar zelfbewustzijn.
Een persoon kan op straat tegen iemand opbotsen en sorry mompelen, maar die zelfde persoon maakt ook ruzie met zijn partner over het vinden van de weg in de auto. “Ik zeg het je, de gps klopt niet! We moeten hier naar rechts!” om er vervolgens achter te komen dat de gps wel juist was, “Jij neemt zelf ook zo vaak de verkeerde afslag en trouwens de gps heeft het meestal bij het verkeerde eind”. Hij verzint smoesjes of legt de schuld bij iemand anders in plaats van toe te geven dat hij het verkeerd had en de ze inderdaad naar links moesten.
Of wanneer je acties ervoor zorgen dat iemand verdriet heeft of zich ongemakkelijk voelt dan zullen de meeste van ons direct hun excuses aanbieden. 1 omdat de ander dit heeft verdiend en 2 omdat dit de beste manier is om ons minder schuldig te voelen en om vergiffenis te vragen. Maar mensen die hun excuses niet aanbieden gebruiken smoesjes om hun verantwoordelijkheid niet te hoeven nemen en om hun excuses aan te bieden. Waarom doen ze dit?
Waarom mensen die hun excuses niet aanbieden zich bedreigt voelen door excuses:
Voor mensen die hun excuses niet aanbieden triggert het zeggen van: “Het spijt me” een angst die van diep van binnenkomt en die ze willen vermijden:
1 Toegeven dat ze iets verkeerds hebben gedaan is iets enorm bedreigends voor mensen die hun excuses niet aanbieden. Dit omdat ze moeite hebben om hun acties los te zien van hun karakter. Als ze iets verkeerds hebben gedaan dan moeten ze wel een verkeerd mens zijn, als ze iets doms hebben gedaan dan moeten ze wel een dom mens zijn, als ze iets zijn vergeten dan moeten ze wel ontzettend egoïstisch zijn… En daarom voelt het aanbieden van hun excuses als een enorme bedreiging van hun identiteit en zelfwaarde.
2 Wanneer jij je excuses aanbiedt dan open jij de deur naar schuld, maar mensen die hun excuses niet aanbieden openen de deur naar schaamte. Hoewel schuld ons slecht laat voelen over onze daden, laat schaamte je slecht voelen over jezelf en is daarmee een schadelijkere emotie dan schuld.
3 Hoewel de meeste van ons excuses zien als een kans om een conflict op te lossen, zijn mensen die hun excuses niet aanbieden vooral bang dat hun excuses de deur openen naar nog meer beschuldigingen en conflicten. Wanneer ze uiteindelijk hun fout toegeven zijn ze bang dat de ander ze zal dwingen om ook hun excuses aan te bieden voor dingen die in het verleden zijn gebeurd.
4 Mensen die hun excuses niet aanbieden zijn bang dat wanneer ze dit wel doen ze alle verantwoordelijkheid opeisen en de andere partij volledig vrijpleiten. Bijvoorbeeld wanneer ze ruzie maken met hun partner. Ze zijn bang dat wanneer zij sorry zeggen het hele conflict automatisch hun schuld is, terwijl in de meeste gevallen 2 mensen schuldig zijn bij een ruzie en 2 mensen hun excuses aanbieden.
5 Door te weigeren om hun excuses aan te bieden managen deze mensen hun emoties. Ze voelen zich vaak beter op hun gemak met irritaties, afstandelijkheid en muur om zich heen en vinden kwetsbaarheid tonen enorm bedreigend. Terwijl het vaak juist enorm helend kan zijn om je open te stellen en je kwetsbaarheid te tonen. Het kan leiden tot een veel diepere emotionele band met een ander persoon waardoor ook de relatie sterker wordt.
www.psychologytoday.com
