Happy single is een uiterst spectaculair staat van zijn.
De ene vindt het een fabeltje, want het kán niet zo zijn dat je geen vent mist. De ander grijpt het aan onder het mom van ‘nou kan ik gerechtvaardigd allerlei dingen doen die ík wil’.
Laten we één ding voorop stellen: we hebben allemaal liefde nodig. Maar wáár we de liefde vandaan halen en hóe, dat is een onderwerp waar de wereld van smult.
Single zijn tot aan je 29e is in het algemeen super leuk. Je hebt de energie om nachten door te halen en hebt alle tijd om de prins met z’n dikke zwaard (of was het witte paard?) te vinden.
Maar dán! Je dertigste verjaardag nadert en de paniek slaat toe. Want op je dertigste hoor je wel de boel op orde te hebben. Een goedgemutste vent met half lang haar en een kleurig poloshirt hoort bij het plaatje. Dan nog even een lekkere laatste lange reis naar Verwegistan en daarna is het tijd voor de biologische taak van de vrouw: baren.
Lekker he? Generaliseren. Helaas is het vrij lastig om werkelijk iedereen op de aarde hierover te spreken, dus ik zal toch wel moeten generaliseren. Maar we kennen allemaal dit type vrouwen, toch?
En als dit plan niet volgens schedule loopt en de goedgemutste vent al een andere chick aan de haak geslagen heeft, worden we langzaam maar zeker een klein tikje gefrustreerd. Nóg ff iets harder op zoek dus. Deftig en driftig staan we in de kroeg met de ‘overgebleven vrije’ vriendinnen, of desnoods met kennissen waar we nul interesse in hebben, maar dan staan we tenslotte niet alleen. En scannen maar. Iedere man gaat door de keuring. Te lang. Te kort. Te dik. Te dun. Te macho. Te lief. Ondertussen checken we 24 keer onze telefoon want stel dat die ene knapperd van Tinder toch terug appt.
En stel dat we iemand tegenkomen waarbij we denken “he will do”, dan flikkeren we in één klap onze principes overboord want dan is de klik niet eens meer zo belangrijk. We gaan ze gewoon uitproberen. Alsof we in een paskamer staan. En móeite dat we doen om het te laten werken. De ware paringsdans is begonnen totdat we er na een aantal weken uitgeput bij neervallen en het opgeven. Hij is het niet.
En tik tak tik tak tik tak tik tak. Je klokje tikt. Je overgebleven eitjes zitten in een rij in de bios van je lijf toe te kijken hoe jij harder dan hard werkt om de juiste zaaddonor te vinden.
Been there done that, ladies. Ook ik heb wel eens achter een vent aangelopen die de moeite niet waard was. Omdat ik zo graag liefde wilde. Eenzaamheid is een akelig gevoel dat onder je huid kruipt en je dingen laat doen waar je normaal niet achter staat.
En toen kwam er een magisch moment in mijn leven. Mijn dertigste verjaardag. Al een tijdje single, een paar keer teleurgesteld maar godzijdank nul druk achter mijn biologische klok (omdat ik nooit kinderen wou). Maar wel onder druk van mijn langzaam helder wordende eenzaamheid. En toen besloot ik dat ik voorlopig alleen wou blijven. En niet meer op zoek wou zijn. Maar gewoon leven, genieten en mijzelf gelukkig maken in plaats van te wachten wie mij nou gelukkig gaat maken.
Heerlijk gevoel was dat en het duurde ook nog eens heel lang.
Een heuse week. Want toen, volkomen happy met mezelf, zat ik op een random dinsdag in de wachtkamer van de huisarts en was ik over mijn volgende trip aan het nadenken. Iemand meldde zich bij de receptie. Lekkere zwoele mannenstem. ‘Laat me raden’ dacht ik ‘zo’n lekkere kleine, kale, dikke accountant’ en dwaalde ik verder met mijn gedachten.
Totdat hij in de deuropening verscheen. Holy cow! Veruit de lekkerste vent die ik in de laatste 10 jaar gezien heb. Het was acuut mondhoeken deppen. The very moment dat hij me aankeek, was onze liefdesrelatie AAN. Nu nog, want ik ben inmiddels happily married met deze smakelijke exemplaar.
Moraal van het verhaal: hou op met driftig zoeken. Liefde komt wanneer het komt. Je kunt het niet dwingen. Je kunt er wél voor kiezen om van jezelf te houden en dus niet meer eenzaam te zijn. En zodra je rust en vrede met jezelf uitstraalt… now that’s when the magic happens…
Rust, vrede en zelfliefde geeft je een aantrekkelijke gloed. Zo een waardoor de wereld aan je voeten ligt. En ja. Ook mannen in poloshirts…
XXX
Sophie
