Ken je dat? Zo’n dag wanneer je wakker wordt, hormonen gieren door je lijf en je acuut denkt: “Vandaag heb ik er ff geen zin in”. Hierin ken ik overigens diverse gradaties. Dit was de pure versie. Maar je hebt ook de diplomatieke versie: “Volgens mij ben ik een beetje gevoelig vandaag dus geef me even wat ruimte alsjeblieft” (zeer aan te raden). En dan heb je natuurlijk de hardcore versie, alleen voor de experts onder ons: “Shut up, because f*ck you” (wellicht iets minder tactisch).
Ja en dan sta je op, doe je de broodnodige dingen. Je voert zo min mogelijk gesprekken (ter bescherming van jezelf én je omgeving). Overdag heb je 14 brokken in je keel, 8 keer wil je de wasmand in de fik steken, je vuist jeukt als die bloed irritante buurvrouw luidruchtig haar vuilnisbak naar buiten sleurt (waar haalt ze de lef vandaan) én in gedachten ben je een gat in de tuin aan het graven voor je lieftallige echtgenoot voor het geval dat hij nog één keer vraagt: “Gaat het schatje?”.
Ja, dat zijn ingewikkelde dagen. Want hormonen kunnen we niet al te veel sturen, het is iets wat met ons gebeurt.
Hormonen zijn gewoon killing. De meeste vrouwen die ik ken, hebben er veel last van. Ik ook. En niet zo’n beetje ook. Op een random maandag en dinsdag ben ik een blije koe in de wei, maar op woensdag wil ik dood. Mijn tieten worden zo groot dat ik er bang van word en als manlief ze maar aankijkt, doen ze al pijn.
En dan die liters vocht die je vasthoudt! Ik klaag wel eens tegen een van mijn vriendinnen dat ik weer aangekomen ben. Waarop zij heel begripvol zegt: “Oh mooi. Dan lijk ik slanker”. Ja, begrip uit je omgeving is heel belangrijk. Zo heb ik geleerd om gewoon aan te geven wat ik nodig heb op zo’n dag. En dat werkt. De ene keer is dat een knuffel, de andere keer hulp in het huishouden. Of alleen zijn. Of gewoon ordinair vreten. Maar dan ook echt.
De mensen om je heen weten namelijk niet wat je nodig hebt. Je bent anders dan anders, je ben kwetsbaar of chagrijnig of verdrietig of allemaal tegelijk. Het is niet te doen voor ze om te gokken wat jou op dat moment verlichting geeft. Daarom: aangeven.
Nog zo’n handige tip: houd het bij. In je agenda. Wéét wanneer je ongeveer in die week zit. Dan komt het niet onverwachts, kan jij jezelf en je omgeving erop voorbereiden. En nee, ik heb het niet over de buurvrouw. Ik heb het over je partner.
“Schatje, het is weer bijna zover. Dus als ik je met een luchtbuks thuis opwacht, zorg dat je altijd chocolade bij je hebt. Kom rustig naar me toe, gooi de chocola zo dicht mogelijk in mijn buurt en dan ren voor je leven”. Het zou kunnen. Of je zegt gewoon “Mijn monsterdagen zitten weer aan te komen. Wil je dan lief en geduldig voor me zijn alsjeblieft?”. Werkt ook.
Wat je niet moet doen is onverwacht snauwen. Dat is namelijk een teken dat jij boos bent omdat je vindt dat hij zou moeten weten wat jij nodig hebt. Ik zal je uit het droom helpen: dat weet ie niet. Sterker nog: hij heeft geen flauw idee wat ie met je aan moet. En dus gaat hij …
- Optie 1: cynisch uitlokken.
- Optie 2: afblaffen.
- Optie 3: kapot negeren.
- Optie 4: zichzelf opsluiten in de badkamer met een voodoo poppetje die verdacht veel op jou lijkt.
Dus leg uit wat je voelt en wat je nodig hebt. Het scheelt een hoop negatieve energie in huis. En je geeft ze een kans om het goed te doen. Ook niet onbelangrijk… toch?
XX Sophie
