Steeds vaker denk ik aan het zinnetje dat je in het vliegtuig hoort tijdens het demonstreren van de veiligheidsvoorschriften: zet eerst uw eigen zuurstofmasker op en help dan uw kind of anderen om u heen.
Dus eerst jezelf voorzien, daarna pas een ander helpen. En steeds meer, meer en meer kom ik tot het besef dat het in het dagelijkse leven ook zo werkt. En dat het helemaal niet egoïstisch is om (eerst) aan jezelf te denken.
Die overtuiging had ik dus wel altijd: aan jezelf denken, voor jezelf zorgen is egoïstisch en dat doe je niet. Je zorgt eerst voor anderen en dan pas voor jezelf. Maar dat lukt helemaal niet, mij niet althans. En nu, tijdens mijn 2e zwangerschap word ik flink op de proef gesteld. Die overtuiging heb ik dan ook heel rap losgelaten. Beetje noodgedwongen, maar ook zeker deels vrijwillig met het besef dat het dus anders werkt.
Mijn fysieke gesteldheid is inmiddels om te huilen en ik merk dat ik erg snel vermoeid ben. Als ik niet ga rusten tussen de middag dan kom ik de rest van de dag niet door. Zelf niet en al helemaal niet als mijn kleine zoontje er is. En die verdient ook de aandacht die hij nodig heeft. Dus wat doe ik: zodra hij tussen de middag gaat liggen, doe ik dat ook! Als we dan weer wakker worden, ben ik weer wat fitter en kan ik iets met hem doen.
Dit is fysiek en heb ik inmiddels erg goed door. Mijn lichaam vertelt me precies wanneer het genoeg is, dus wanneer ik aan mezelf moet denken. En nu is het natuurlijk letterlijk want hoe beter ik voor mezelf zorg, hoe beter ik voor mijn kindje in mijn buik zorg. We zijn nu nog 1.
Maar ik merk het ook op andere gebieden. Als ik namelijk niet genoeg tijd voor mezelf heb, niet even lekker kan werken bijvoorbeeld, dan gaat mij dat frustreren en dan ga ik tussendoor dit toch proberen te bereiken. Echt aanwezig zijn, met volle aandacht dus, bij mijn gezin thuis lukt dan niet. En dat is ook niet fair voor mijn man en zoontje. Dus ons zoontje gaat 3 dagen in de week naar de opvang. Die dagen werk ik en doe ik de dingen die ik graag wil doen, om de andere dagen volledig moeder en er voor het gezin te zijn. De laptop en telefoon blijven dan zoveel mogelijk in de kast. Ook dat is dus goed voor jezelf zorgen om er vervolgens volledig voor een ander te kunnen zijn.
Natuurlijk is het steeds een balans zoeken tussen geven en nemen. Maar je moet jezelf iets kunnen geven en dus iets kunnen nemen om anderen dat ook te kunnen geven. Als jezelf gelukkig bent, dan straal je dat uit en heeft dat invloed op je omgeving.
Maar hoe doe je dat nou, goed voor jezelf zorgen? Hieronder een aantal basisregels:
Grenzen (h)erkennen en aangeven
Waarschijnlijk de moeilijkste, maar oh zo cruciaal in dit verhaal. We zijn vaak niet in staat om onze grenzen aan te geven, omdat we ze niet herkennen en/of niet erkennen. Dus voel continue wat goed voelt voor jou en wat niet. Wanneer doe je iets omdat je dat zelf graag wil en wanneer doe je iets om een ander te pleasen, maar heb je er helemaal geen goed gevoel over. En geef tenslotte dan ook aan dat je grens bereikt is.
Keuzes maken en nee zeggen
Eigenlijk aansluitend op het vorige punt. Als je leert waar voor jou je grenzen liggen, dan kan je vanuit daar ook bewust keuzes maken en dus ook eens ‘nee’ zeggen. En… je hoeft hierover geen verantwoording af te leggen, alleen aan jezelf. Soms kan dat natuurlijk wel fijn zijn voor een ander, dus wees daar ook vriendelijk in. Maar het is niet aan jou om de teleurstelling van een ander te moeten weghalen. Dat is voor de ander. Vaak valt de teleurstelling uiteindelijk wel mee en is er ook veel begrip.
En kies ook eens om tijd voor jezelf te nemen en iets te doen wat jij echt graag wil doen!
Eerlijk zijn
Wees eerlijk, naar jezelf en naar de ander. Zodra je je grens aanvoelt bijvoorbeeld, erken hem dan ook en geef daar gehoor aan. Verzin geen smoesjes, haal jezelf niet over, praat het niet goed, maar wees eerlijk!
Wees mild voor jezelf
Tegen een vriendin zeg je vaak hetgeen dat je ook tegen jezelf zou moeten zeggen: ‘wel goed voor jezelf zorgen he?! Dat verdien je! En neem je rust en tijd voor jezelf!’. Waarom gun je je vriendin dat wel en jezelf niet?
Veel liefs en succes!
