Wat heb ik je vervloekt, wat wilde ik graag dat je weg was en wat wilde ik graag dat je er überhaupt nooit was geweest. Alles maakte je kapot, je maakte mij kapot.
Je maakte me moe, zo moe dat het poetsen van mijn tanden voelde als een overwinning. Zo moe dat ik me, in plaats van me energiek en goed te voelen na een douche, eerst een tijd moest blijven liggen om bij te komen. Zo moe dat het me zelfs niet meer lukte om te slapen.
Je maakte me nerveus, zo nerveus dat relativeren niet meer ging, dat ik mijn post niet meer open durfde te maken, de telefoon niet meer op durfde te nemen en dat naar buiten gaan op sommige dagen paniek veroorzaakte. Je maakte me zo nerveus dat ik niet kon slapen. En dat vond ik vreselijk; aan de ene kant maakte je me zo moe en aan de andere kant was ik te opgefokt om te slapen.
Je maakte me eenzaam; wie kon er begrijpen wat er met mij gebeurde? Wie begreep er dat het al zo lang duurde? Wie begreep er dat ‘gewoon leuke dingen doen’ niet hielp. Ik had geen energie voor vriendinnen of leuke dingen, ik was al blij als het me die dag was gelukt om uit bed te komen.
-> Als na een burn-out alles anders is
Je maakte me verdrietig. Zo verdrietig en onzeker over alles. Over mijn toekomst, over mijn kwaliteiten, mijn carrière en sociale leven. Alles was anders, alles was wankel.
Nu ben je weg. Je bent weg omdat ik eindelijk heb geleerd om je te accepteren. Ik heb geleerd om niet langer tegen je te vechten, maar om al deze nare gevoelens die je me bracht te accepteren. Om emoties te voelen zonder deze meteen te willen controleren, veranderen of vermijden.
Vrijheid kun je soms creëren door je over te geven, in plaats van een strijd te voeren die je nooit kunt winnen en dat is wat jij me hebt geleerd. Je hebt me geleerd om mezelf te accepteren, ook als ik ‘imperfect’ ben; toen ik je begon te accepteren hoefde ik je niet langer te doorstaan.
Je bent weg omdat je me hebt geleerd dat grenzen aangeven geen luxe, maar noodzaak is. Je hebt me geleerd om niet langer de controle uit handen te geven, maar om zelf mijn grenzen te bepalen. Geleerd om mijn grenzen voor me te laten zorgen. Nu weet ik dat grenzen stellen moeilijk is, maar dat grenzen de sleutel tot zelfliefde zijn.
Je hebt me geleerd dat zelfliefde het belangrijkst is wat ik mezelf kan geven. Ik weet nu dat zelfliefde andere mensen machteloos maakt, ze hebben niet langer de controle over mijn emoties of gedachtes. Want dankzij jou weet ik nu wat ik belangrijk vind, weet ik wie ik echt ben, weet ik wat me energie geeft en weet ik waar ik echt gelukkig van word.
Dus ja burn-out, ik ben nog steeds zo blij dat je weg bent, maar ik ben ook blij dat je er bent geweest. Ik vervloek je niet meer, je hebt me zo veel gegeven en geleerd. Je hebt ervoor gezorgd dat ik mezelf heb gevonden.
