Het liefdesverdriet wat ik had nadat mijn relatie was geëindigd zorgde ervoor dat ik anderhalf jaar lang nog maar een schim van mezelf was. Toen ik besloot dat ik er aan toe was om weer te gaan daten maakte ik een afspraak met mezelf: ik zou mezelf nooit meer zo kwetsbaar opstellen als dat ik dat in mijn vorige relatie had gedaan. De reden dat ik zo’n liefdesverdriet had, was volgens mij, omdat hij zo’n groot deel van mijn hart bezet hield.
Hoewel dit gedeeltelijk waar was weet ik nu dat mijn lege gevoel het resultaat was van de slechte relatie die ik mezelf had. Ik worstelde lange tijd met mijn eigen demonen (perfectionisme, eetstoornis, depressie en nervositeit) waardoor ik mijn zelfwaarde niet vanuit mezelf haalde maar uit relaties.
De 3 jaar dat mijn ex en ik samen waren investeerde ik al mijn tijd in ‘ons’. Waardoor mijn eigen dromen en vriendschappen vervaagden. Maar toen herkende ik mijn slechte gewoontes niet en ik was ervan overtuigd dat mijn gebroken hart het resultaat van mijn kwetsbaarheid was. De reden dat ik gebroken was was omdat ik iemand nodig had. Omdat ik een toekomst samen zag, omdat ik van hem hield.
Dus terwijl ik de jaren daarna actief aan het daten was – eerst als afleiding, maar later kreeg ik er toch wel lol in – was ik een andere versie van mezelf geworden. Ik was vastbesloten om het tegenovergestelde van afhankelijk en emotioneel te zijn. Daardoor sloeg de andere kant op en liet ik niemand binnen. Ik bleef bijna nooit bij een man slapen. Ik verkoos mijn vriendinnen boven de man die ik op dat moment aan het daten was. Dacht dat mijn coole en niet emotionele persoonlijkheid ervoor zou zorgen dat ik niet meer gekwetst zou worden. En in mijn hoofd dacht ik dat hoe minder afhankelijk ik was, hoe aantrekkelijker ik werd voor mannen…
Maar zonder dat ik het door had maakte ik mezelf juist onaantrekkelijk. Ik saboteerde de mogelijkheid op het krijgen van een leuke vaste relatie. En dit is de reden:
1 Juist door het tonen van imperfecties kan een connectie met iemand ontstaan
Denk aan je meest hechte vriendschappen – de vriendschappen die intiem, liefdevol en begrijpend zijn. Grote kans dat jij jezelf helemaal blootgeeft in deze vriendschap, dat je echt jezelf kunt zijn. Waarom? Omdat wanneer we onze minpunten, imperfecties en de dingen waar we ons voor schamen aan onze partner laten zien en ons nog steeds geaccepteerd voelen dit liefde is. Jezelf laten zien creëert een innige band. Dus wanneer we ons best doen over te komen als perfect dan saboteren we elk potentieel voor intimiteit. In onzekere relaties verbergen we onze kwetsbaarheid zodat onze partner ons nooit echt zal zien.
2 Mensen hebben anderen nodig, maar willen ook het gevoel hebben nodig te zijn
Iedereen heeft anderen nodig, maar we vinden het ook fijn om te merken dat anderen ons nodig hebben. Vooral in romantische relaties. We vinden het fijn om te horen dat onze partner ons nodig heeft in zijn of haar leven. Dat hij of zij niet zonder ons wil leven. Wanneer je dit aan elkaar duidelijk maakt dan betekent dit dat er veiligheid en intimiteit in de relatie aanwezig is.
3 Alleen wanneer we echt ons zelf zijn kunnen we oprecht genieten
Wanneer we zijn gefocust op hoe anderen ons zien dan leven we niet echt in het nu (waar de vreugde ontstaat!). We zijn dan zo druk met onszelf bezig dat we niet volledig in het leven kunnen participeren. De prachtige en romantische momenten die je hebt als je iemand net leert kennen worden een beetje verpest door gedachtes als: “Hoe zie ik eruit?”, “Hoe kom ik over?”, “Wat zal ik zeggen?”.
Tijdens mijn ‘reis’ kwam ik erachter dat iemand nodig hebben, mezelf zijn en mezelf kwetsbaar opstellen juist voorwaarden zijn om een diepere connectie met iemand te krijgen. Dat dit de kwaliteiten zijn die je juist aantrekkelijk maken voor anderen. Dus uiteindelijk durfde ik mezelf te zijn, durfde ik tot het ontbijt te blijven en ontmoette de familie en werd weer opnieuw verliefd..
PS. Volg jij Herhealth.nl al op Instagram? @herhealth.nl
Megan Bruneau voor Mindbodygreen.com
