Terwijl je naar buiten kijkt, hoor je jouw vriendin het zeggen. Die woorden die kennelijk als goede raad dienen, maar waarvan jij nog steeds niet de context hebt begrepen. Want hoewel vergeven en vergeten erg simpel klinkt, is de werkelijkheid toch anders. Je went je ogen van het raam af, slaakt en zucht en zegt dan: “ik ga mijn best doen”. Maar ergens diep vanbinnen weet je dat dit advies gedoemd is te mislukken.
Vergeten doen we niet. Echt niet
Er bestaat een grote kans dat jij iets aangrijpends in je leven hebt meegemaakt. Misschien is het wel een scheiding of een psychische ziekte. Als ik je vraag om deze situatie aan mij te beschrijven. Wat zou jij dan tegen mij zeggen? Zou je zeggen dat je dit niet kunt omdat je het bent vergeten? Of dat je het liever niet doet – of misschien wel – omdat het pijnlijke herinneringen bij je oproept? Waarschijnlijk het laatste. En daarmee komt gelijk het probleem van het advies van vergeven en vergeten. Vergeten doen we namelijk niet. Nooit! De pijn is misschien minder, het verdriet is niet meer zo intens, maar de gebeurtenis staat nog op ons netvlies gebrand.
Vergeven en vergeten is gewoon niet mogelijk. Als we dit wel proberen, drukken we al onze gevoelens weg. We steken onze kop in het zand en denken dat daarmee de kous af is. We zijn het vergeten toch? Helaas werkt het niet zo en vinden deze gevoelens altijd hun weg naar buiten. Jezelf – of een ander – dwingen om te vergeten, is dan ook het slechtste advies wat je iemand kunt geven tijdens een moeilijke periode. Het bevordert de herstel niet en doet meer goed kwaad dan goed.
Vergeven is een mooie mogelijkheid
Betekent het dan als je niet kunt vergeten je ook niet kunt vergeven? Nee dat is niet zo. Vergeven en vergeten gaan immers niet hand in hand. Het één kan volledig zelfstandig van de ander worden bereikt. Je zult op den duur een manier vinden om te vergeven en daarmee een punt achter die nare ervaring of het intense verdriet zetten. Vergeven is dan ook een mooie mogelijkheid om te herstellen. Wanneer je namelijk klaar bent om te vergeven, ben je ook klaar om te herstellen. Je laat je niet meer door je angsten leiden, maar kiest om een nieuwe weg te bewandelen.
Probeer jezelf trouwens niet te dwingen om te vergeven. Het komt wanneer jij er klaar voor bent. Meestal is het een moment waarop jij dit het minste verwacht en waarop jij het – achteraf gezien – het hardste nodig hebt.
