Je bent kritisch over de keuzes van je BFF, maar slechts tot op zekere hoogte. Degene die beweerde dat beste vriendschap betekent dat er GEEN OORDEEL wordt geveld, is een leugenaar. Want als je niet kunt vertrouwen op degene die je het beste kent om je eerlijke mening te geven, zul je waarschijnlijk door het leven gaan als een delusionele diva. Een goede vriend zijn betekent je mening geven en tegelijkertijd weten wanneer je je moet terugtrekken. Als je te veel nadruk legt op “harde liefde”, zal je vriend waarschijnlijk te bang zijn om je ooit nog iets te vertellen.
Je bent oprecht blij als ze in een relatie komen, ook al ben je zelf nog steeds single. En met “oprecht blij” bedoel ik dat jullie beiden beseffen dat dit ongemakkelijk en triest is, maar jullie doen allebei alsof dat niet zo is. Echte beste vrienden weten wanneer ze hun tong moeten inhouden.
Je weet wanneer je compromissen moet sluiten. Het kan iets kleins zijn als: “Oké, ik kom vanavond naar jouw buurt, ook al is het totaal onhandig voor mij.” Je verlangen om hen te zien zou belangrijker moeten zijn dan je behoefte aan comfort.
Als ze je vragen of een bepaalde outfit onflatteus is, vertel je hen de waarheid! Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk dit is. Spaar hun ego. Als een shirt of een jurk je eruit laat zien als een kuiken, moet je kunnen vertrouwen op je BFF om je dat te vertellen. Het is onbeleefd om hen het huis te laten verlaten terwijl je weet dat ze er slecht uitzien. DAT IS GEEN VRIENDSCHAP.
Als ze een klootzak daten, kun je eigenlijk niets zeggen, want de kans is groot dat ze je zullen afwijzen en nog langer met hen zullen daten. Vertrouw er gewoon op dat ze er zelf wel achter zullen komen. En zo niet, dan zijn zij misschien wel de klootzak.
Je schaamt je niet voor je vriendin. Echte BFF komen voor elkaar op. “Ja, dat meisje dat zojuist in de plantenbak heeft overgegeven? Ze is MIJN beste vriendin. Jaloers?”
Je gebruikt hen niet om je beter te voelen over jezelf. Duh.
Je hebt er geen moeite mee om nodig te zijn. Je voelt je niet bezwaard als je BFF een bijzonder behoeftige fase doormaakt. Het maakt je niet bang. Het maakt je niet van streek. Waarom? Omdat je weet dat het jou ook gemakkelijk zou kunnen overkomen.
Als je boos op hen bent, verander je niet in een passief-agressieve nachtmerrie. Ik begrijp niet waarom iemand passief-agressief is met zijn beste vriend. Ten eerste is passief-agressief zijn vermoeiend en vies. Ten tweede zou je alleen passief-agressief moeten zijn tegen mensen bij wie je je niet dichtbij genoeg voelt om je innerlijke gek op los te laten. Je kent je BFF te goed om je in te houden. Als je boos bent over iets, zeg het gewoon. Er zou geen reden moeten zijn om het te verbergen.
Je oordeelt niet over het walgelijke en vette eten dat ze eten. Dit is cruciaal. Dit is misschien wel nummer 1 om een geweldige vriendschap te behouden. Ik moet me er niet druk om maken dat ik een pot Nutella aan het leeglepelen ben voor je neus. En ik zou me nooit hoeven te schamen als jij tegelijkertijd met de pizzabezorger arriveert.
