Waarom zijn relaties vandaag de dag toch zo moeilijk? We zijn jong en aantrekkelijk, de wereld ligt aan onze voeten. Waarom lijkt de liefde dan soms zo moeilijk, hoe hard we ook ons best doen?
Soms lijkt het alsof sommigen er niet meer toe bereid zijn. Er niet meer toe bereid zijn om opofferingen te maken, om compromissen te sluiten, om onvoorwaardelijk van iemand te houden. Zij zijn er niet klaar voor om te investeren in alles wat een relatie laat werken; we willen dat alles makkelijk gaat. Geven snel op, laten de liefde niet meer groeien en laten het los voordat het kan opbloeien.
Het is geen liefde waar ze naar op zoek zijn, nee ze willen spanning en sensatie in het leven. Ze willen films kijken, feesten en niet iemand die ons begrijpt, zelfs als het stil is. Tegenwoordig willen we geen saai leven, we willen iemand die ons fantastisch laat voelen. Wanneer de eerste spanning vervaagd komt de middelmatigheid. En middelmatigheid, hé daar doen we niet aan.
We zoeken in alles wat we doen directe voldoening. De dingen die we online posten, onze carrières en de mensen op wie we verliefd worden. We willen die diepe band, de emotionele connectie en de volwassenheid van een relatie en we willen het direct. Zijn we dan niet meer bereid om te wachten en om geduld te hebben, zelfs niet in de liefde?
Is het echt zo dat we tegenwoordige meer geloven in iemand even ontmoeten, dan in iemand leren kennen? Stappen we in relaties, maar stappen we eruit zodra we iemand ontmoeten die nog ‘beter’ lijkt? Soms lijkt het er wel op. Het lijkt er soms op dat we tegenwoordig perfect moeten zijn.
Technologie heeft ons dichter bij elkaar gebracht, soms zo dicht bij elkaar dat we niet meer kunnen ademen. We zijn altijd bereikbaar en altijd op de hoogte van alles wat iedereen doet. Direct contact is vervangen door berichten, snapchats en videogesprekken. Soms lijkt het alsof we al zo veel van elkaar horen en zien dat we het niet nodig vinden om nog meer tijd samen door te brengen. We hebben niets meer over om over te praten…
Is onze generatie bang om zich te binden, om ons te settelen, om onszelf te laten zien? Is iets permanents samen met iemand opbouwen zo eng? Denken we echt dat we anders zijn dan de rest?
Ook zijn we open als het gaat over seks. We kunnen seks los zien van liefde, of dat denken we. We hebben eerst seks en dan besluiten we of we op iemand verliefd zouden kunnen worden. Seks is makkelijk, loyaliteit niet. Relaties zijn niet altijd meer simpel. Want je hebt scharrels, flings, one-night stands, friends with benefits en ga zo maar even door. Nou op een gegeven moment weet je echt niet meer in welke categorie je valt.
Maar zijn we eigenlijk niet gewoon bang? Bang om verliefd te worden, bang om ons te binden, bang om onderuit te gaan, bang om gekwetst te worden en bang om een gebroken hart te krijgen? Zijn we bang om ons kwetsbaar op te stellen, om iemand echt dichtbij te laten komen?
Laten we daarom afspreken om niet meer bang te zijn! Om te genieten van de liefde en de vrijheden die we tegenwoordig hebben, maar om ook te genieten van de mooie dingen die voortkomen uit een lange verbinding.
