Niemand ervaart rouw op dezelfde manier. En er is geen juiste manier om te rouwen. Als je iemand kent die iemand heeft verloren dan leef je mee omdat je misschien weet wat het is om je zo te voelen. Soms komen je eigen gevoelens weer boven en soms voel je je misschien een beetje geïrriteerd omdat je denkt: ‘Ik heb ook geleden, maar ik reageerde heel anders’. Klopt, jij reageerde anders, maar dat betekent niet dat iemand niet op zijn manier mag reageren.
Sommige mensen rouwen in stilte. Sommige mensen huilen, zodra ze na een lange dag van glimlachen tegen hun collega’s, in hun auto stappen.
Sommige mensen rouwen luid. Ze laten de pijn zien en uiten zichzelf. Ze gooien alle spanning en woede eruit.
Sommige mensen willen een gedenkteken. Zo zijn er bijvoorbeeld ashangers en gedenkbeeldjes te koop voor mensen die het as of een stukje haar van hun dierbare bij zich willen dragen.
Sommige mensen rouwen productief. Ze maken plannen, regelen en organiseren van alles.
Wanneer deze mensen elkaars paden kruizen kunnen er 1 of 2 dingen gebeuren; Ze herkennen iemand die net zo reageert als als zij, ze gaan op dat moment door hetzelfde proces of ze herkennen juist helemaal niets. Ze hebben een oordeel en hebben kritiek en ze vertellen dat het fout is dat de ander stil blijft, juist luid is of dat de ander moet stoppen met het blijven eren van de overledene.
Maar het is niet fout.
Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Onthoud dit als je het idee hebt dat de persoon die stil is en zijn gevoelens niet toont niet genoeg om de overledene gaf. Onthoud dit als iemand weer een herdenkingsdienst organiseert en je het idee hebt dat die persoon het niet los kan laten.
Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om. Iedereen zoek voor zichzelf uit hoe hij er het beste mee kan leven. Sommige mensen rouwen langer dan anderen. Sommige mensen hebben er wat hulp bij nodig. Anderen hebben stilte en tijd nodig.
Er is geen juiste manier om te rouwen over iemand die belangrijk voor je was. Maar er is wel een slechte manier: en dat is anderen veroordelen die op hun eigen manier omgaan met hun verlies. Om ze een naar gevoel te geven als ze zich al zo slecht voelen.
Onthoud alsjeblieft dat we allemaal een manier moeten vinden om te dealen met ons verlies. We moeten allemaal leren omgaan met de verwoestende en permanente consequentie van de kwetsbaarheid van het leven.
We hebben allemaal herinneringen, we kennen allemaal het gevoel van rouw. Onthoud dit en heb empathie voor ieders manier. Het enige wat we kunnen doen is luisteren, tijd maken en ruimte geven om iemand zijn weg te laten vinden.
