Toen ik thuis zat met mijn burn-out wilde ik zo graag weten hoe ik in hemelsnaam zo snel mogelijk uit deze ellende kon komen. Ik had twee vragen: 1 “Hoe lang gaat dit duren?” en 2 “Wat moet ik doen om hier zo snel mogelijk uit te komen?” Nou net als de meeste burn-outers heb ik toen menig forum afgezocht en was google mijn grote vriend. En wat lees je dan… (hetzelfde wat ik ook van de arts te horen kreeg):
- Ga wandelen
- Ga (als het kan) hardlopen
- Ga mediteren
- Doe leuke dingen (daar kon ik dus echt niets mee… ik vond helemaal niets meer leuk!)
Geloof me, toen ik uiteindelijk weer een beetje in staat was om mezelf aan te kleden en om naar buiten te gaan heb ik deze dingen gedaan. Elke dag braaf wandelen, toen ik sterker werd ben ik gaan hardlopen, meditatie was mijn redding anders werd ik (vooral ’s nachts) helemaal gek van mijn gepieker en heel soms deed ik wel eens iets ‘leuks’.
Nou deze ellende heeft bij mij zeker 2 jaar geduurd en ik kwam nog steeds geen stap vooruit. Gek werd ik daarvan! Want ik vond het dus al een behoorlijke deuk in mijn ego dat ik überhaupt een burn-out had gekregen en dat het dan ook nog eens zo lang duurde.. mijn god wat vond ik mezelf een watje. Maar ik bleef mezelf uitdagen en nieuwe doelen stellen. Oké, alles leuk en aardig, maar over 2 maanden MOET ik dit of dat weer kunnen. En als dat niet lukte was ik zo weer zo teleurgesteld in mezelf. Dus stelde ik weer een nieuw tijdspad voor mezelf op. Toch haalde ik mijn doelen nooit. Zo frusterend! Ik deed alles wat ik volgens de arts MOEST doen en nog steeds was ik ‘ziek’.
Waarschijnlijk heb jij na het lezen van bovenstaande alinea wel al door wat er mis ging… bij mij heeft het 2 jaar geduurd voordat ik tot het inzicht kwam dat ik eigenlijk nog helemaal niet goed bezig was.. Want ik deed inderdaad alles wat ik volgens het boekje moest doen, maar het aller belangrijkste deed ik niet… Namelijk: loslaten en accepteren, ik moest nog steeds van alles van mezelf en ik had nog steeds niet geleerd om lief voor mezelf te zijn.
Ik kon niet accepteren dat ik mezelf zo stuk had gemaakt, dat ik er zo diep inzat en ik kon het niet loslaten. Ik wilde de controle houden, nou geloof me.. je hebt nul controle als je een dikke burn-out hebt. Je moet gewoon bijkomen, heel lief voor jezelf zijn en je lichaam de tijd geven om te herstellen. Toen ik eindelijk dit inzicht kreeg kon ik gaan beginnen met mijn herstel. Dat stomme tijdspad wat ik in mijn hoofd had over mijn herstel heb ik uiteindelijk maar losgelaten. Want het slaat nergens op om te zeggen dat je over een half jaar of over 3 maanden hersteld wilt zijn. Daar heb je helemaal geen controle over. Dus vanaf toen heb ik het maar over me heen laten komen en ben ik met de dag gaan leven.
Ook ben ik begonnen met accepteren dat ik een burn-out had. Niets om me voor te schamen. Ik was gewoon jaren lang keihard over al mijn grenzen heen gegaan, of eigenlijk had ik misschien niet eens grenzen. Ik had mijn lichaam afgebeuld en uitgeput, ja dat is k*t. Maar dat is gebeurd en het overkomt heel veel mensen, dus pech gehad. Ik kon het maar beter accepteren, want die worsteling die bracht me echt niets.
En vanaf dat punt ging het langzaam beter, geloof me het heeft nog steeds lang geduurd, maar ik merkte vooruitgang! Als ik te moe was of geen zin had om naar buiten te gaan, dan deed ik dit niet. Als ik moe was ging ik naar bed, ook overdag. Als ik de hele dag niets wilde doen dan deed ik dat. In het begin voelde dat heel raar en voelde ik me heel lui. Maar ik ben niet lui, ik moest gewoon mijn energie weer terugkrijgen!
Langzaam kreeg ik weer zin om even een rondje te lopen of om te gaan sporten. De terugvallen (ja die bleven komen) waren minder heftig en minder lang en ik had langzaam minder slaap nodig, kon langzaam beter relativeren en werd stapje voor stapje weer een beetje mezelf.
Bij mij kwam de ommekeer dus echt toen ik leerde om lief te zijn voor mezelf. Toen ik accepterende dat ik ziek was en dat ik moest luisteren naar de signalen van mijn lichaam en niet naar de planning in mijn hoofd.
Wanneer kwam bij jou de ommekeer? Wat heeft jou gelopen om uit je burn-out te komen? Deel je het op Facebook onder dit bericht? Zo kunnen we elkaar helpen.
Liefs Josine
Ook interessant: Waarom een burn-out ook positief kan zijn
