In de afgelopen jaren heb ik tijdens mijn burn-out relatief veel tijd doorgebracht op forums en Facebookgroepen. Gelukkig zijn er genoeg mensen die wel bruikbare adviezen en tips hebben gekregen vanuit het medische circuit. Ik was er daar helaas niet één van en dus ging ik zelf op zoek. Al snel kon ik op deze groepen en forums filteren wat voor mij bruikbaar zou kunnen zijn. Het viel me op hoeveel vragen er waren over hoe je met je partner kunt communiceren wanneer je burn-out bent. Ik kwam erachter dat een burn-out verdomd veel problemen binnen je relatie kan veroorzaken. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik, en dat meen ik oprecht, door mijn burn-out zelfs een sterkere relatie heb dan daarvoor.
Het lezen van al deze hulpkreten zette mij aan het denken. Wat hebben wij nu binnen onze relatie gedaan waardoor die burn-out geen problemen heeft veroorzaakt? Wellicht zit je zelf in een burn-out en merk je dat de communicatie met je partner stroef verloopt. Of ben je net burn-out en heb je geen idee hoe je dit aan je partner moet gaan vertellen. In dit artikel wil ik met je delen wat ik als burn-out zijnde gedaan heb en wat mijn vriend voor mij betekent heeft waardoor ik niet alleen herstelde, maar er een sterke relatie aan over heb kunnen houden.
Voordat ik verder ga wil ik benadrukken dat dit heeft gewerkt in onze situatie. Ik begrijp dat iedereen anders in elkaar steekt net als dat iedere relatie anders in elkaar steekt. Ik hoop je hiermee op te ideeën te kunnen brengen want soms zijn handvatten en ervaringen van een ander gewoon fijn.
Blijf communiceren over hoe je je voelt zonder te verwachten dat de ander je snapt
Zo, een mond vol maar dit hoor/zie ik vaak misgaan. Mensen met een burn-out die hun emoties binnen houden en niet meer praten met de ander over wat er nu allemaal aan de hand is. Wat ik ook vaak hoor is dat mensen met een burn-out gefrustreerd raken en het gevoel hebben dat niemand hen snapt waardoor ze juist nog minder prijs geven over wat er zich allemaal achter dat masker afspeelt. Allereerst denk ik dat het goed is om te beseffen hoe lastig het is om te begrijpen wat een burn-out precies is wanneer je dat zelf niet bent en nog nooit hebt meegemaakt. Sterker nog, de helft van de tijd snapte ik zelf ook niet wat er met me aan de hand was.
Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik als het ware achter mijn burn-out aanliep. Het was voor mij niet te voorspellen wat die burn-out nu weer voor mij in petto had. Voor mij was dat dan ook niet meer dan logisch om van mijn omgeving niet te verwachten dat zij mij zouden snappen. Dit betekent echter niet dat je het er dan maar helemaal niet meer over moet hebben. Persoonlijk heb ik het gezien als een grote reis die ik samen met mijn vriend heb doorgemaakt. Ik bleef continue reflecteren wat me nu weer overkwam en wat er nu feitelijk aan de hand was zodat ik dat relatief kort en bondig met mijn vriend kon delen.
Reageer je emoties niet af op je partner maar uit ze bij je partner
Het is natuurlijk makkelijk om te zeggen dat je ‘feitelijk kijkt naar wat er aan de hand is’ maar wanneer je in een dip zit is er weinig feitelijks aan. In mijn geval was ik op rotdagen een emotionele achtbaan. Tja, ga dan maar eens niet vanuit emotie reageren. Ik snap dat het lastig is, maar ik heb het altijd belangrijk gevonden dat ik mijn ellende niet op mijn vriend ging afreageren. Toch is het voor mij enorm belangrijk geweest om mijn emoties wel te uiten. Net als heel veel andere burn-outers was ik voor mijn burn-out geen held in verwerken in mijn emoties.
Juist door diezelfde burn-out heb ik geleerd hoe belangrijk het is om mijn emoties wel te uiten. In de realiteit betekent dat ik op sommige dagen bij mijn vriend kon huilen, boos kon zijn of geïrriteerd kon zijn zonder reden. Gewoon simpelweg even uithuilen bij iemand omdat je je rot voelt, onredelijk zijn omdat je een kort lontje hebt zonder dat je daarvoor beoordeeld wordt is enorm fijn.
Probeer je partner niet te ‘fixen’
Het allerlaatste wat ik nodig had waren mensen die me wilde helpen. Goed bedoelde adviezen kunnen me echt razend maken. Goed, ik besef dat dit niet zo lekker staat, maar het is wel de realiteit. Hoe vaak ik wel niet heb gehoord ‘tsja van op de bank liggen wordt niemand beter’. Ik snap dat iemand in je omgeving met een burn-out niet fijn is maar het willen ‘oplossen’ maakte het in mijn geval alleen maar erger. Mijn vriend heeft mijn burn-out nooit willen oplossen. Hij gaf mij ook geen advies, want hij wist toch niet wat er met me aan de hand was. Wat hij wel deed was luisteren en aandacht geven waar nodig. Daardoor was het voor mij zo veel makkelijker om even te ventileren omdat ik wist dat ik niet direct allerlei goedbedoelde adviezen kreeg. Ook voelde ik daardoor alle rust en ruimte om te herstellen.
Wij hebben er al die tijd prioriteit aan gegeven om te zoeken naar dingen die wel samen konden doen. Gedurende mijn hele burn-out heb ik altijd plezier en gelachen met mijn vriend en laat lachen nu net het beste medicijn tegen stress zijn. Als je ervoor kunt zorgen dat je relatie leuk genoeg is op het moment dat je burn-out bent, kan het alleen maar leuker worden naarmate je meer herstelt, toch?
Geef aan wat je nodig hebt
Stel je kwetsbaar op. Onderzoek wat je nodig hebt en geef dit duidelijk aan bij je partner. Vrouwen zijn nog wel eens geneigd er vanuit te gaan dat een partner snapt wat je wilt maar dat is vaak niet het geval. Maak het alsjeblieft niet gecompliceerder dan het is en wees duidelijk. Soms had ik het nodig om een dag weg te gaan of juist een avondje alleen in bed met een boek. Soms had ik het nodig om kapot te lachen en soms had ik het nodig om even ordinair te mogen zeiken (zeuren is een understatement).
Vergeet ook vooral de praktische dingen niet. Ik vond het bijzonder lastig om hulp in te roepen omdat ik te moe was om boodschappen of het huishouden te doen. Mijn vriend werkt immers hard en maakt meer uren dan ik. Hoe moeilijk kan het zijn als ik eerder thuis ben om de vaatwasser uit te ruimen zodat hij dat niet meer hoeft te doen? Nou, soms is dat heel erg moeilijk. Gelukkig lukt me dat steeds beter en hebben wij daar ook een goede balans in gevonden.
Besef wat jouw burn-out voor de ander betekent
Het lijkt mij bijzonder moeilijk om samen te leven met een burn-outer. Moet je je toch eens voorstellen dat je partner ineens in elkaar klapt en een totaal ander persoon is (in de meeste gevallen toch wel van toepassing denk ik). Ik bedoel bij een gebroken arm weten we allemaal wat dat betekent. We weten hoe lang dat ongeveer duurt, we weten wat iemand zo ongeveer wel en niet kan en we weten hoe we iemand daarbij kunnen helpen. Een burn-out is vaak niet te zien. De ene dag kun je bij wijze van bergen verzetten terwijl je partner de volgende dag huilend onrealistisch zit te wezen op de bank. Das ‘ff lastig. Toch? Dat lijkt mij wel.
Bij mij heeft mijn burn-out toch zeker wel 2 jaar met ups en downs geduurd. Wij zijn jong, niet getrouwd, geen kinderen en wij kende elkaar nog maar 3 jaar voordat ik burn-out raakte. Al die tijd heeft mijn vriend mij onvoorwaardelijk gesteund en mij aangehoord. Dit lijkt een ode aan mijn vriend, dat is het niet. Hiermee wil ik aan geven dat het goed is om te bedenken dat niet alleen jij last hebt van je burn-out. Als jij een partner hebt waarvan je weet dat die het beste met je voor heeft en dat hij van je houdt: wees dankbaar en zeg het hem! Ik heb regelmatig benoemd dat ik me besef dat het voor hem ook niet makkelijk is en dat ik het echt zo fijn vind hoe hij zijn best voor mij doet. Na iedere ‘dip’ als ik me weer beter voel benoem ik bewust wat het luisteren en niet oordelen voor mij betekent. Dat hij op deze manier absoluut bijdraagt aan mijn herstel en hoe fijn het is dat hij dat zo voor me doet.
