Geïntimideerd zijn door iets nieuws is altijd beter dan verveeld zijn.
Falen is altijd bewonderenswaardiger dan ongeschonden aan de zijlijn blijven kijken.
Ik ben liever iemand die iets doet, dan iemand die anderen vertelt wat ze verkeerd doen.
Als hetgeen ik nastreef makkelijk was om te bereiken zou iedereen het doen en dan zou het niet meer speciaal zijn.
Dit is niet de eerste keer dat ik bang ben en zal ook zeker niet de laatste zijn, dus ik kan net zo goed leren hoe ik door moet blijven gaan ondanks mijn angst.
Zelfs de meest succesvolle mensen van de wereld twijfelen wel eens zichzelf, maar ze blijven gewoon doorgaan en proberen tot ze succes hadden.
De spijt van iets niet gedaan hebben is altijd veel erger dan de onzekerheid of angst die voortkomt uit iets doen wat nieuw en onbekend is.
In bed liggen en je verstoppen voor de wereld voelt heerlijk, maar alleen voor heel even.
Wat ik moet onthouden is dat de meeste mensen te veel zijn gefocust op hun eigen leven om zich zorgen te maken over dat van mij. Dus waarom zou ik me zorgen maken over wat zij denken?
Actie ondernemen zal altijd beter voelen dan klagen, zelfs als het moeilijk of ongemakkelijk is.
Ik zal fouten maken om te komen waar ik wil zijn, maar na elke fout ben ik weer een stukje wijzer.
Achter iets aangaan wat je wilt, zelfs wanneer het het niet waard lijkt, is hetgeen wat mensen met succes scheidt van mensen zonder succes.
Je verloren of neerslachtig voelen is oké, zolang ik het maar niet accepteer als de norm.
Er is zeker een kans dat ik faal, maar wat voor persoon ben ik als ik me hierdoor laat tegenhouden.
Ik zal altijd meer zijn dan alleen de dingen die ik wel of niet heb bereikt.
