Ik mocht mee op persreis naar Spanje, wat gaaf! Maar ook direct de vraag, gaat dit lukken? Kan ik meegaan en alles volhouden en nog belangrijker? Stort ik weer volledig in als ik terugkom? Want zo is het de afgelopen 2,5 jaar gegaan. Ik was aan het herstellen van mijn burn-out en dat ging met ups en downs. Dacht ik dat ik eindelijk weer voldoende energie had, stortte ik daarna toch weer in omdat ik te veel had gedaan.
En met instorten bedoel ik dat ik huilend op de bank zat, doodmoe was, overdag moest slapen en niet meer kon sporten. Dit duurde dan ongeveer 3 weken totdat ik eindelijk weer een beetje was hersteld en weer een ‘normaal’ ritme had.
Maar goed terug naar de persreis. Deze persreis was heel gaaf, maar echt zwaar. Weinig slaap omdat het programma tot laat in de avond duurde en ’s ochtends heel vroeg weer begon, constant prikkels en geen tijd voor jezelf. Dus dan komt die angst weer terug, wanneer komt de klap… maar de klap is niet gekomen.
Ik kwam terug, was natuurlijk moe, maar deze keer was ik net zo vermoeid zoals iedereen vermoeid zou zijn. Ik herstelde binnen een aantal dagen en kon gewoon weer werken. Ben ik dan eindelijk echt hersteld? Ben ik eindelijk weer wie ik 3 jaar geleden was? Ik word er emotioneel van als ik deze vraag met ja durf te beantwoorden.
Ik ben mezelf weer, ik hoef al lange tijd overdag niet meer te slapen. Ik kan ’s avonds weer afspreken, ik kan sporten en ik kan fulltime werken en ik ben zo dankbaar! Ik had nooit verwacht dat deze dag zou komen, dat ik weer ‘gewoon’ energie zou hebben om de dingen te doen die ik wil doen!
Want ik kon op een gegeven moment niet meer voor mezelf zorgen, ik was te moe om mijn ene been voor het andere te zetten. Als het me was gelukt om te douchen dan was dat voor mij de overwinning van de dag. Ik durfde niet naar buiten, zelfs niet om een rondje te wandelen. Die stomme burn-out was enorm heftig. Maar eindelijk, eindelijk, eindelijk is het gelukt, ik ben weer opgekrabbeld.
Ik heb zo veel zin in 2017, ik heb energie om me volledig op Herhealth.nl te storten, ik kan weer leuke dingen doen met mijn vriendinnen, ik kan lekker blijven sporten en Bart en ik hebben een huis gekocht en gaan in maart verhuizen. Je weet nooit wat er in je leven op je pad komt, maar voor nu ben ik enorm dankbaar voor hoe ver ik ben gekomen en voor wat het leven mij tot nu toe heeft gebracht.
Als jij op dit moment worstelt en jij op dit moment moeite hebt om dat ene been voor het andere te zetten dan wil ik je een hart onder de riem steken. Niet opgeven, accepteer waar je nu bent en heb vertrouwen in de toekomst! Soms vind ik het te makkelijk om te zeggen dat alles voor een reden gebeurt, maar aan de andere kant denk ik wel dat het klopt.
Mijn ervaringen hebben me gevormd. Ze waren niet leuk en niet makkelijk, maar ze hebben er wel voor gezorgd dat ik ben waar ik nu ben: heel tevreden en dankbaar.
PS. Volg jij Herhealth.nl al op Instagram? @herhealth.nl
