Je leest vaak van die quotes online: “Life begins at the end of your comfort zone” of “Great things never came from comfort zones”, natuurlijk zit er een kern van waarheid in, maar soms vraag ik me af of we niet een beetje doorslaan?
Want is er ook niet wat te zeggen voor gewoon tevreden zijn? Niet altijd maar meer willen? Accepteren dat we niet perfect zijn (gelukkig niet zeg, perfectie is namelijk oersaai!)? We zijn in een tijdsgeest beland waarbij we het uiterste uit onszelf en ons leven moeten halen.
Onze carrière moet ons vervullen met vreugde, wanneer we ontspannen dan moet dit ultiem zijn en wat dacht je van de fitlgirls hype? Instagram en Facebook staan vol met inspirerende quotes om het uiterste uit je lichaam te halen “zweet is vet wat huilt” zie ik vaak voorbij komen. Waarom altijd dat streven naar meer en naar perfectie? Want sporten en gezond leven is wat anders dan streven naar het ‘ideale’ lichaam.
Door te accepteren dat het leven pieken en dalen kent en soms gewoon rustig kabbelt creëer je rust in je hoofd. Want van je leven een groot ‘piek’ moment maken, daar word je toch doodmoe van?. En ik kan het weten. Ik ben wel uit mijn comfort zone gestapt, omdat ik dacht dat dat zo hoorde. Ik deed dingen die ik doodeng vond, want ja alleen zo kun je groeien, dacht ik. Ja natuurlijk ben ik gegroeid, maar hoort dat ook niet gewoon bij het ouder worden?
Ik heb in Costa Rica in een tuigje boven enorme afgronden gezweefd (janken van ellende), ik heb op Bali vanaf kliffen gedoken (gat in mijn hoofd als resultaat) en ik heb dingen voor werk gedaan waarvan ik nu nog het angstzweet krijg. Allemaal dingen die me niets hebben gebracht en waarvan mijn intuïtie mij toen al vertelde dat het te heftig was, maar die ik toch maar deed omdat ik dacht dat ik over mijn angsten heen moest stappen. Nou ik kan je vertellen, met mijn backpack naar Costa Rica gaan was al heldhaftig genoeg voor mij en alleen het uitzicht vanaf die rotsen in Bali vond ik ook al duizelingwekkend.
Tevreden zijn met wat je hebt betekent dat je geniet van wat je wel hebt. Dat je geniet van die fietstocht in Nederland, dat je geniet van het steengrillen met familie omdat iedereen dan gezellig bij elkaar is en dat je geniet van dat heerlijke wijntje op het strand na een lange dag werken.
Een van de grootste uitdagingen in het leven is dat je accepteert dat wat je nu doet en dat waar je nu bent goed is. Natuurlijk is het goed om dromen en doelen te hebben, maar probeer niet te vergeten dat je nu leeft en dat nu ook goed is. En soms is het zeker goed om uit je comfort zone te stappen, maar doe dit als je intuïtie zegt dat het goed voelt en ga niet tegen je gevoel in.
Een passievol en avontuurlijk leven is heerlijk, maar alleen als het echt bij je past. Want voel jij je gelukkig in je comfort zone (het wordt niet voor niets zo genoemd hè)? Ga jezelf dan niet in allerlei bochten wringen om iets te zijn of te worden wat je niet bent.
Wat vind jij? Moeten we juist altijd onze grenzen blijven verleggen en blijven we hangen in hetzelfde als we dit niet doen? Of moeten we leren te genieten van het nu en proberen tevreden te zijn met wat we hebben? Laat het weten op Facebook, ik ben benieuwd naar jouw mening!
Liefs Josine
